Rysy to najwyższy szczyt polskiej części Tatr. Jego północno-zachodni wierzchołek, położony na granicy polsko-słowackiej, ma wysokość 2499 m n.p.m. Pozostałe dwa wierzchołki znajdują się na terenie Słowacji i mierzą odpowiednio 2501 m n.p.m. oraz 2472 m n.p.m. Szczyt Rysów zaliczany jest zarówno do Korony Gór Polski, jak i do Korony Europy.

Rysy są także najwyższą górą w całych Tatrach, na którą prowadzi znakowany szlak turystyczny. Na niektóre szczyty na Słowacji, w tym Gerlach, można wejść jedynie z przewodnikiem. Dla turystów udostępniony jest wyłącznie wierzchołek graniczny. Można się na niego dostać czerwonym szlakiem zarówno od strony Polski, jak i Słowacji. Wejście od słowackiej strony jest zdecydowanie łatwiejsze. Wiele osób, zdobywając wierzchołek graniczny, decyduje się na przejście na słowacki wierzchołek, który jest o półtora metra wyższy. Należy jednak pamiętać, że znajdujemy się na terenie parku narodowego i schodzenie ze szlaku jest zabronione.

Na parkingu na Polanie Palenica Białczańska meldujemy się o 4:45. Przed godziną piątą kupujemy bilety wstępu do Tatrzańskiego Parku Narodowego i wchodzimy na czerwony szlak. Wędrówkę rozpoczynamy asfaltową drogą prowadzącą do Morskiego Oka. Zgodnie z oznaczeniami, dojście do schroniska powinno zająć 2 godziny i 20 minut, jednak my pokonaliśmy ten ośmiokilometrowy odcinek w 1 godzinę i 40 minut. Droga jest niemal pusta – spotykamy zaledwie kilkanaście osób podążających w tym samym kierunku. Przy schronisku robimy półgodzinną przerwę na odpoczynek i śniadanie.

Morskie Oko to najsłynniejszy tatrzański staw. Do niedawna uznawano je również za największe pod względem powierzchni, jednak według najnowszych pomiarów większy jest Wielki Staw Polski w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Tafla wody Morskiego Oka znajduje się na wysokości około 1410 m n.p.m. Stojąc nad brzegiem jeziora, na pierwszy plan wysuwają się trzy wierzchołki Mięguszowieckich Szczytów, które przewyższają taflę wody o ponad kilometr. Charakterystyczna jest także sylwetka Mnicha, widoczna na prawo od Mięguszowieckich Szczytów. Cel naszej wyprawy, czyli Rysy, to niewyróżniający się szczyt po lewej stronie. Od Morskiego Oka ruszamy o 7:10.

Kolejnym punktem na trasie jest Czarny Staw pod Rysami. Zgodnie z oznaczeniami, dotarcie do niego powinno zająć godzinę. Początkowy odcinek szlaku biegnie wzdłuż wschodniego brzegu Morskiego Oka. Miejsce to jest szczególnie malownicze o poranku, gdy słońce oświetla jedynie górne partie otaczających nas szczytów. Po obejściu stawu docieramy do rozwidlenia, gdzie czerwony szlak prowadzi w górę do Czarnego Stawu. Skręcamy w lewo – gdybyśmy poszli prosto, zatoczylibyśmy pętlę wokół Morskiego Oka i wrócili do schroniska. Dotychczasowa wędrówka nie sprawiała trudności. Od parkingu pokonaliśmy 9 kilometrów i 400 metrów przewyższenia. Teraz czeka nas prawie 200-metrowe podejście. Ścieżka jest wyłożona kamieniami i głazami, a podejście zajmuje nam 15 minut.

Czarny Staw pod Rysami to drugie pod względem głębokości jezioro w Tatrach i jednocześnie najdalej na południe wysunięte jezioro w Polsce. Jest otoczone strzelistymi ścianami szczytów, co sprawia, że dociera tu niewiele światła słonecznego. W wyniku tego tutejsza roślinność jest uboga, a w samym stawie, z powodu braku pożywienia, nie ma ryb. Surowy, niedostępny krajobraz potęguje wrażenie izolacji. Nad brzegiem jeziora znajduje się żelazny krzyż z datą „1835”, ustawiony tu we wrześniu 1836 roku. Obok niego swój początek ma zielony szlak na Przełęcz pod Chłopkiem, my jednak kontynuujemy wędrówkę czerwonym szlakiem. Jest godzina 8:05.

Obchodzimy Czarny Staw od wschodu, a następnie kierujemy się w stronę Buli pod Rysami. Od tego momentu czeka nas mozolne zdobywanie wysokości po kamieniach i skałach. W niektórych miejscach szlak jest zniszczony, co utrudnia przejście. Mimo że jest połowa lipca, w kilku miejscach leży jeszcze śnieg, co dodatkowo komplikuje wędrówkę.
O godzinie 9:45 docieramy do miejsca, w którym zaczyna się ubezpieczony łańcuchami odcinek szlaku. Ścieżka prowadzi przez strome, skalne płyty. Łańcuchy będą towarzyszyć nam już do samego szczytu, choć zdarzają się krótkie odcinki bez zabezpieczeń. Tuż przed wierzchołkiem czeka nas najtrudniejszy fragment trasy – tzw. „przełączka”. Technicznie nie jest on skomplikowany, jednak ekspozycja może być dla niektórych osób paraliżująca.
Na szczycie Rysów stajemy o 10:55. Wejście z Palenicy Białczańskiej zajęło nam dokładnie 6 godzin. Wysiłek wynagradzają niesamowite widoki, które należą do najpiękniejszych w całych Tatrach. Na wierzchołku spędzamy około 50 minut.

Schodzimy tą samą trasą. Odcinek z łańcuchami jest dodatkowo utrudniony przez mijające się osoby. Zmniejszamy tempo i robimy więcej przerw. Skutkuje to tym, że zejście zajmuje nam o godzinę więcej niż wejście. Nad Morskim Okiem jesteśmy o 16:30, a na parkingu o 18:50.

Wejście na Rysy od polskiej strony to długa i wymagająca wyprawa. Dla osób obytych z górami, zwłaszcza wysokimi, nie powinna stanowić dużego problemu, ale osoby wrażliwe na ekspozycję powinny dobrze przemyśleć decyzję o jej podjęciu. Niezbędna jest dobra kondycja, a trzeba pamiętać, że wejście na szczyt to dopiero połowa drogi – zejście jest równie wyczerpujące. Cała trasa liczy 25 kilometrów, a suma podejść wynosi ponad 1850 metrów.